Kartlarımın hepsini açmadan kazanamayacağımı bildiğim oyunun günahı içinde yıkayarak saklıyorum seni,
Seni şarapların içinde vaftiz ederken, kendimi kendimden afaroz etmekten çekinmiyor, sadece düşlerimin benden kaçışını izliyorum,
'Fazla uzağa gitmiş olamazlar' diyor Amigo
Ama
Ben başlıyorum çizgide yürümeye, sokakların altına bakmaya, çizginin yanlış tarafına düştüğümü anladığımda bırakıyorum bakınmalarımı, güneşin beni çırılçıplak hissettirdiği an da buluyorum yine Zorbanın gölgesini, inceden inceden santurun ruhuyla bütünleştirmişti beni, salıyorum Takamın ipini, ufaktan başlıyorum mavinin içinde kaybolmaya,
Hey Amigo, belki de doğruyu söylüyorsundur..
**Arka fonumdan dolayı yazı kolay okunmuyo, okuyupta bir şeyler anlayamayasınız diye..
Hadi Adios Amigos
